Halaman

Sabtu, 26 Maret 2016

Artikel Sunda : Do’a mangrupakeun Kawajiban Manusa ka Allah

ARTIKEL BAHASA SUNDA TEMA:

Do’a mangrupakeun Kawajiban Manusa ka Allah

Do’a saleresna teu kedah ku Bahasa arab bae, ku bahasa naon oge tiasa, ngan tangtu ngado’a ku do’a nu biasa diaos ku Rasulullah SAW, eta langkung utami. Jalma nu tara ngado’a ka Allah nandakeun salah sahiji sifat takabur, bari manehna rea kabutuh, nu teu bisa dilaksanakeun salian ti ku Allah.

“ … Prak maraneh ngado’a ka kami, pasti kami nyumponan kana pamenta maraneh.” {Al Mukmin : 60}

Jalma nu loba ngado’a, bakal bener jeung khusyu dina ibadahna, sarta moal wani ngalnggar aturan katut ajaran Allah, sabab karep nu ngado’a hayang dikabul do’ana. Eta sababna jalma nu kie mah bener-bener tina ngado’ana bari ngalakukeun rupa amal nu sakirana bisa nerehkeun kana dikabulna do’a. do’a eta sumsumna ibadah lir ibarat tulang mun kakurangan sumsum, bakal jadi matak nu ngabahayakeun pikeun jelema, jadi mun urang kurang dina ngado’a atawa pamenta ka Allah bakal karasa cawerang ibadahna, kumarga Allah mah resepeun pisan ka jalma-jalma nu resep kana nga do’a
Dina ngado’a ka Allah urang teu bisa sagawayah, tangtu kudu aya aturan jeung tata cara supaya do’a urang dikabul. Dina salah sahiji keterangan Rasulullah kantos ngadawuh :

“Yueh Sakabeh manusa..! pikanyaah diri maraneh, lantaran maraneh teh teu ngadoa kanu torek, jeung kanu teu aya, saestuna Anjeunna marengan maraneh, saestuna Anjeunna Maha ngareungeu tur Maha Caket, Maha Mulya jenengan Anjeuna sareng Maha luhur Kaagungannana.” (Al-Bukhari:2/168; Muslim : 1896)

Jadi upami urang ninggal katerangan eta, dina ngado’a urang kudu Tawadlu, hormat, Kudu depe-depe, rintih, ulah bari gogorowokan. Jeung tina urang ngado’a kudu boga kayakinan bakal diijabah ku Allah, kusabab eta janji Allah, sapertos naon nu kantos di dawuh keun ku Rasulullah SAW.

“Prak maraneh ngado’a bari sing yakin bakal di ijabahna, yeuh kanyahokeun yen Allah eta moal narima do’ana Jalma nu hatena cileureun lalawora.” (At Tirmidzi : 3479, ti Abi Hurairah).



Tidak ada komentar:

Posting Komentar